Şiirlere inanmayan çocuk

Yağmura ve karanfillere

Ne kahve kokusuna ne anne şefkatine

Şiirlere inanmıyordu çocuk

Takım elbise almak için para biriktiriyordu

Kuyruğunu sallayan bir köpek görünce başını çeviriyordu

Türkü mırıldanan komşusu fena halde sinirlerine dokunuyordu

Yemeğinin en sevdiği kısmını sona bırakmıyordu

Yalnız biriktirdiği parayı bankaya yatırıyordu

Şiirlere inanmıyordu çocuk,

Eline yalnız belge imzalamak için kalem alıyordu

Parmaklarının arasında mürekkep izi yoktu

Pelüş ayısı geri dönüşüm kutusundan el sallıyordu.

Çikolataya yahut şekere

Ne balona ne havai fişeğe

Müziğe inanmıyordu çocuk

6 yaşındaydı ve muhasebeci olmak istiyordu.

Kahkaha atan çocukları baştan aşağı süzüyor,

Kendisi yalnız nüktedan iş adamlarına tebessüm ediyordu.

Uyandığı gibi filtre kahve içiyor,

Kravat takma pratiği yapıyordu.

Şiirlere inanmıyordu çocuk.

Şiir elle tutulmazdı.